بعداز چند سال برگشتم تا برایت بنویسم

سلام. پانیسای زیبایم دخترم همه وجودم انگار همین دیروز بود که به دنیا امدی و شدی همه زندگی ام. این 6 سال مثل برق گذشت . تو نه تنها دخترم بودی بلکه همه وجودم همه زندگیم همدمم و همه دلخوشیم بودی و هستی . خدا رو به خاطر داشتنت شکر میکنم. در این مدتی که نبودم و برایت ننوشتم خیلی چیز ها اتفاق افتاده ولی شاید به خاطر اینستاگرام وبلاگت کم رنگ شده. ازین به بعد چند وقت یک بار برات مینوسیم. 

 وقتی نگاهت میکنم باورم نمیشود تو همان دختر بیقراری بودی که با  3 کیلو و 50 گرم وزن و 52 سانت قد بعداز کلی سختی به دنیا امدی و حالا با لطف خدا دختری آرام و دوست داشتنی و مهربان و در آستانه کلاس اول هستی. چقدر ذوق و شوق مدرسه رفتن را داری ذوق خواندن و نوشتن.  ذوق کتاب و دفتر. از خدای بزرگ میخواهم که به همه آرزوهات برسی .

 امیدوارم که بیماری کرونا هم که این روزها زندگی هایمان را خیلی تحت تاثیر قرار داده زودتر ریشه کن بشه تا از زندگی و از مدرسه رفتنت از بازی کردنت و... بدون استرس لذت ببری .